Reis van SF naar LA

Bijtijds vertrokken vanuit ons motel in SF ? We besloten over de highway 1 te gaan. Zou wat langer duren, maar de kustroute zou veel mooier zijn.

We begonnen vrij koud en de eerste stop zou Monterey zijn. Het is een vissersdorp met een leuke pier oftewel een Fishermanswarf
We dachten in SF een bijzondere plek gezien te hebben met zeehonden en pelikanen, maar hier was het echt feest! De zeehonden hadden er verschillende plekjes veroverd en langs de ramen van de restaurants zaten de pelikanen ongegeneerd naar binnen te kijken.
We hebben in een klein zaakje op de pier echte fish met ships gegeten.

Vandaaruit door gegaan naar Santa Barbara. Wat vergis je je dan in de afstanden. We kwamen om 4 uur in Santa Barbara aan. Daar hebben we ook de pier bezocht. Het was ondertussen een stuk aangenamer qua temperatuur. Deze zagen we in de auto stijgen naar zeker 30 graden.
De omgeving op de rout was zeker ook de moeite waard. Het was een ruige omgeving en af en toe een stuk langs de oceaan.

In Santa Barbara werd er op de pier veel gevist. Er waren verschillende pelikanen die naast de vissers kwamen staan in de hoop een visje mee te scharrelen.
Eigenlijk een beetje lui gedrag , want wij hebben deze vogels enorme duikpartijen zien verrichten en zeker met winst!! Ze kwamen aanvliegen en doken gewoon naar beneden de zee in, om vervolgens met vis naar boven te komen. Dat gaf meer resultaat dan wachten bij de vissers.
Het vervelende was dat deze vogels op het moment dat wij daar liepen werden lastig gevallen door een aantal zuid amerikaanse kinderen. Ze werden gepest door ze uit te dagen. Sofia en ik zagen dat even aan en hoopten dat een vogel zo zou uitvallen en flink zou toehappen. Het was duidelijk dat zij zich in het nauw gedreven voelden. Sofia ergerde zich enorm en ik ook. De vader van deze kinderen begon ze op een gegeven moment aan te moedigen en toen kon ik mij niet inhouden.
Het is niet aan mij besteed op zo'n moment om om te draaien en door te lopen...... Ik liep op die kinderen af en vroeg ze er mee op te houden omdat de vogels duidelijk bang waren, waarop de vader zei dat ik me daar niet mee moest bemoeien, waarop ik natuurlijk weer zei dat ook kinderen respect behoorden te hebben voor dieren .... Tja natuurlijk weer opmerkingen.... Er stonden borden op de pier waarop stond dat je de dieren met rust moest laten... Een Amerikaans koppel zei " well done! " tegen mij , maar vader voelde zich alleen maar meer geroepen tot het aanmoedigen van zijn kinderen. Toch zag je het kind twijfelen.... Misschien had het dan toch bij de juiste persoon , het gewenste effect. Sofia kookte en ook ik voelde me boos door zo'n bekrompen vader.

We zijn doorgereden naar Thousand Oaks. We kwamen er aan om ongeveer half 9, vlak voor LA. We wilden eerst eten. Dat viel niet mee, veel ging al dicht of was gewoon dicht. Uiteindelijk stapten we bij een Italiaan binnen. Guilio wilde speciaal voor ons nog wel even open blijven. Het was een Italiaan met een duidelijke passie voor eten. Arthur kreeg zijn speciale lasagna, wij hadden allemaal een soort van pasta gerecht. We konden niet anders zeggen dan dat het zalig was en Guilio glunderde! Niemand had meer plek voor een dessert, maar toen ik hem tiramisu hoorde noemen, home made, kon ik niet anders dan toch...... Heerlijk was het, echt zalig!

We waren pas tegen 23.00 in La. Veel te laat. Ik had onze gastvrouw al gebeld. Het zelfde b&b als in 2008.